Camembert lait cru en weer een stukje verder

Waar was ik gebleven....
Gefietst hadden we in Carentan.....
En het plan was dan weer de volgende dag verder te trekken.
Naar St Vaast la Houge. Dan zouden we vast de aardige Engelsman Julian nog zijn tegengekomen, helaas, niet dus.
Er kwam weer wat tussen.
De motor lekte koelvloeistof, dasniegoe.
Dus Paul ging maar eens rondbellen, ons werd afgeraden hiermee verder te varen.
Gelukkig was er een watersportzaak die ook evt motoren kon repareren.
Maar de vraag is dan natuurlijk, wanneer.....
Helaas of eigenlijk wel zo fijn, hadden ze pas volgende week tijd (dat is dus eigenlijk deze week want ik schrijf dit in Cherbourg )
want Paul wilde het best zelf repareren.
Maarrrrr ze konden het onderdeel wel bestellen, en rapide!
Ze hadden gelukkig net een andere leverancier in de arm genomen die heel snel kon leveren, nouuu dat hebben we gemerkt en niet ironisch bedoeld. Het onderdeel was er de volgende morgen. Geweldig!
En zo aardig en behulpzaam die mensen zei Paul.
Maar ok het is nog donderdag en donderdag was een vreselijke dag met een buien niet normaal meer, toch zaten we in de kuip, buiten dus.
Iets wat je thuis natuurlijk nooit zal doen, hahahaha.
Hier wel, een zonnetentje fungeerde nu als regententje.
We zaten heerlijk buiten.

De volgende zaten we op een terras in de haven koffie te drinken er was weer een zonnetje, en we werden gebeld, het onderdeel was er!
Zo zie je nooit generaliseren.

(Paul trok zijn werkkloffie aan, nou ja een short en verder in zijn blote bast.
Als je op vakantie gaat verwacht je niet echt dat je fietsbanden moet verwisselen, een motor moet repareren, (maar deze vakantie kijken we nergens meer van op.)

Van de nood een deugd gemaakt:
ik pakte de zakken was en fietste naar het dorp, alwaar een wasserette was, jaja die bestaan nog, wel onbemand, maar dat is geen probleem.
Was er in, terug naar de boot.
Terug naar wasserette, was in droger.
Doorgefietst naar de intermarche, vlug wat boodschappen gedaan weer terug was uit de droger. Terug naar de boot boodschappen en 1 was afgeleverd, en weer terug de laatste was opgehaald, en nog een paar vergeten boodschappen hahahaha ik bleef fietsen en echt dichtbij was het niet.
But I did it!
Meestal rijd ik als een blind paard achter Paul aan, nu moest ik zelf eens heel goed opletten hoe ik moest rijden, hahahaha.
Het afhankelijke vrouwtje.
Onafhankelijk afhankelijk.
Zo het me uitkomt.
En toen ik alles gedaan had was Paul ook klaar, hij had het weer eens gefikst, wat heerlijk toch zo'n handige man, en hij vindt het nog leuk ook.
Als je zowat het hele jaar met je hersens bezig bent, is het weleens lekker om met je handen bezig te zijn.
Als beloning nog maar even een biertje op terras gedronken.
En op de boot nog maar een keer een galette gegeten.
Mmmmmm

En dan zaterdag 25 juni echt verder gegaan.
We hoefden niet zo vroeg weg, en we hadden nog niet echt het plaatsje bekeken,alleen doorheen geracet met de fiets, hahaha , dus nog even de kerk de Église Notre Dame bekeken. Mooi kerkje.
En rond 12 uur losgemaakt. (Snik het was hier zo mooi en gezellig, ook dankzij Julian(Jules))"
En zowaar konden we de hele route zeilen!
Dat was fijn natuurlijk, je hebt niet voor niks een zeilboot tenslotte.
We moesten wel op tijd aankomen in St Vaast want dat valt echt helemaal droog.
De sluis gaat dicht met laagwater, anders stroomt de haven leeg.
Gelukkig waren we rond 4 uur in St Vaast een uur voordat de sluis dichtging.
We legden aan naast een dikke boot, die Engelsman stond al te kijken van gaat dat wel goed.
Hij heeft niet veel gezegd tegen ons, baalde zeker dat we naast hem gingen liggen, haha, gewoon in een box niet aan hem, dus....
Later sprak zijn vrouw wel met ons, dat mens was nauwelijks te verstaan zo bekakt sprak ze, hahahaha, tsjaaaaa niet alle Engelsen zijn leuk.
Hij had een kroontje in zijn Engelse vlag, what ever that means, maar zal wel iets hoogs geweest zijn. Misschien schaamde hij zich wel vanwege de Brexit.
Wat mij betreft doe je maar gewoon dan doe je al gek genoeg.
Nee wat bootjes mensen betreft lagen we daar niet echt gezellig.
In mijn vorige verhaal vertelde ik dat het fijn was dat we bijna geen Nederlanders meer tegenkomen, maar dat is niet omdat we ze niet aardig vinden, want ook Nederlanders kunnen aardig zijn, hoor.
En zij lieten ons achter, zij zijn doorgevaren haha.
Ach overal heb je aardige en minder aardige mensen, daar houden we het op.
Het is zo'n gaaf gezicht dat alles gewoon droogvalt.
Boten vallen droog ook tegen de muur.
Ik zat 's middags in de kuip foto's te verplaatsen op waarbenjij, nou ja zeg beeld laptop ineens zwart, dus we dachten hij moet opgeladen worden. Maar dat deed ie niet.
Zo dood als een pier.
Dus wij de volgende dag naar de supermarché gefietst, en een nieuwe voeding gekocht.
Helaas net niet het juiste stekkertje, dus Paul zaagt de voeding door, om te kijken of hij oude stekkertje misschien kan overzetten, of zit er een breuk in de draad mss....
Maar voeding te snel gekocht voeding bleek gewoon in orde.
Dan moet het de batterij zijn, maar die is wel net nieuw.
Nou ja zeg wat een pech hebben we toch deze vakantie.
Maar we blijven lachen, hoor.
Het erge is dat je met dat gezeik weer uren bezig bent.
Het is echt klote want de foto's staan erop mijn documenten, het is ook nog eens een reserve computer voor de navigatie.
Dus verdomd belangrijk.
Het is ongelooflijk maar normaal gesproken haal ik meteen de foto's van het fototoestel, als ik ze op de computer heb gezet, dat had ik nu niet gedaan, hiephoi!
Alsof ik een voorgevoel had.
Dus die foto's zijn gered.
We gaan in Cherbourg op zoek naar een PC reparateur.

Nu eerst met de boot op wielen, (zodat hij het land op kan rijden, heel vernuftig, wel een gek ding natuurlijk,) naar Isle Tatihou, een fort eiland.
De vorige keer dat we hier waren niet gedaan, nu vonden we dat we dat zeker wel moesten doen.
Was heel leuk. Heel wat gelopen, met mijn nog steeds pijnlijke voet, grrrrr.
Op de terugweg stonden er heel veel mensen op de boot te wachten, er was wel zon, maar het was toch koud!
Wij wilden heel graag terug met de eerste lichting, dus heel sneaky gingen we zo heel ongemerkt steeds dichter bij de opstapplaats staan bij het water.
En natuurlijk deden meer mensen dat.
Je bent maar mens of je bent het niet, hahaha.
Hahahaha.
Ik hield Paul goed vast wilde wel samen aan boord.
En echt niet iedereen kon mee.
En joepie het is ons gelukt, heel kinderachtig maar we hadden zo'n lol, en meer mensen met ons.
Er gingen zelfs mensen zwaaien naar de achterblijvers, dat vonden wij ietwat gemeen.
Toen de boot ons had afgezet ging hij meteen terug hoor, voor de achterblijvers.
Maar goed je staat toch weer zeker 20 minuten te wachten.
Hij moest ons op het hele uur halen, maar toen lag hij nog in de haven van St Vaalst.
Fransozen hè die nemen het niet zo nauw met de tijd.
Weer een leuke dag!

Maandag 27 juni wilden we wel weer eens verder maar we moeten langs een naar deel bij Barfleur en de wind zat in de verkeerde hoek het was weer wind tegen stroom, dat betekent nare golven.
Paul had een mooi plan, maar besloot toch niet te gaan,
liever de dag erop en dan 6 uur 's ochtends vertrekken.
Dus een beetje lezen brood halen maar bakker was gesloten dan maar ergens lekker geluncht wijntje erbij, en genieten maar.
Als dessert vroeg ik café macarons, maar blijkbaar spreek ik dat niet goed uit, ik kreeg wel een overheerlijke cappuccino, (dat is hier zeer moeilijk, meestal krijg je koffie met slagroom dat noemen zij een cappuccino of café au lait, dan krijg je koffie met een kannetje koude melk. Ik ben er nog steeds niet achter hoe je hier echte cappuccino kan krijgen. Hij noemde het weer café blanc.)
Maar macarons ho maar. Hoe spreek je dit uit een vraag aan de lieve Francoosjes onder mijn vrienden.
Later gelukkig wel gekregen.
' s Middags gekookt voor de volgende dag een overheerlijke kip Provençaal, ik moest wat wegsnijden altijd link met kip, dus ik was heel goed mijn handen.
Nu komen we op de titel van het verhaal.
Paul zegt s avonds na het eten van een salade die ik gesneden had, hmmmm ik hoop dat je je handen goed hebt gewassen, kip en rauwe salade dat is tricky.
Volgens mij wel, ben ik altijd zeer consciëntieus in.
We liggen in bed ik zeg voor de grap, en hoe gaat het met je salmonella.
Krijg ik toch een maagpijn ineens en misselijk.
Ik dacht natuurlijk aan salmonella, maar ging nog eens na wat ik gegeten had.....
Camembert oh jeetje was dat wel de goede, meestal kijk ik of het gepasteuriseerd is.
Had ik nu niet gedaan, en jawel hoor camembert lait cru.
En dat kan mijn maag niet aan.
Zeker niet als de kaas wat rijper is.
Heel raar is dat we op een fietstocht in Duinkerken langs een boerderij kwamen waar ze verse melk verkochten was ook niet gepasteuriseerd, dat kon ik wel hebben.
Het zijn blijkbaar de franse stinkkazen en dan met name lait cru waar ik niet tegen kan!
Gelukkig zakte het na een tijdje weg.
Moest tenslotte wel om half 6 op de volgende dag.
Dat is gelukt.
Dinsdag 28 juni zijn we dan op de motor naar Cherbourg gevaren.
Helaas viel er niks te zeilen.
Langs Baz de Barfleur en Cap Levi dat wel the chambers of horror of heksenketel wordt genoemd.
Dat begrijp ik nu, wij hadden niet veel wind maar wel wind tegen stroom en daardoor ontstaan rare golven, en daar komt het ook nog eens een hoek om, wat het nog erger maakt.
Van heel rustig water kom je ineens in dat rommelige water terecht, heel merkwaardig.
Wat was ik blij dat we de vorige dag niet waren vertrokken, dan was het horror geweest.
Ik hou er niet van. Ik ben geen held op zee, arme Paul.
(Het is dat ie zo gek op me is anders had ie vast al lang een echte zeilster gezocht. )

Regelmatig 2 1/2 tot 3 knopen stroom mee, daardoor ging het als de rook.
Afstand 28 mijl en we hebben er 4 uur over gedaan.
Normaal zou je er zeker bijna 6 uur over hebben gedaan.
Dus we waren om 10 uur 's ochtends in Cherbourg.
Bijna alleen maar Engelsen, weer leuke, gelukkig.
Een stel vertelde ons dat zij op Guernsey alleen maar regen en mist hadden gehad, al een paar weken onderweg en overal rot weer ook in Bretagne.
Zij gaan naar huis als het weer het toelaat. Het zijn pensionado's dus dan kan je dat doen, zou voor ons erg jammer zijn, gaat ook niet gebeuren, hoop ik.
Dan hebben dus toch echt geluk gehad, de tijd die we onderweg zijn, heel weinig regen, geen mist.
Zelfs regelmatig zon, wel fris maar in de zon heet!
Gister ook prima weer.
Meteen naar het centrum gefietst.
En een service punt voor onze laptop gevonden.
Helaas de reparatie was duur en of we dat er voor over hadden, vroeg de PC kenner de laptop is niet zo jong meer, maar voor ons was het belangrijkste dat het zeker 7 dagen ging duren. Dat is te lang.
We hopen toch echt wel dat we binnen 7 dagen hier weg zijn.
Dus dat werd 'm niet.
We hebben echt een reserve laptop nodig, als backup voor de navigatie, en voor mijn verhalen, natuurlijk
Dus kochten we daar een nieuwe, die man wist niet wat hem overkwam, hahaha.
Hij ook weer een goede dag.
Gelukkig kan hij de documenten enz over zetten.
En nu maar afwachten of hij zijn belofte waarmaakt.
Vandaag woensdag 29 juni (Renée's verjaardag, nogmaals gefeliciteerd, wijffie
zou alles klaar zijn.
Ben heel benieuwd, het is een Fransoos tenslotte.

Het is toch een naar weer, gedver, dus tijd voor dit verhaal en lekker lezen.
Muziekje er bij.
(Heerlijk boek van jou, Renée ik lach me rot, en goed vertaald leest lekker weg. Chapeau.)

We proberen er altijd wat van te maken genoeg rot weer meegemaakt op vakanties.
Het weer kan je nu eenmaal niet beïnvloeden.
En aan sacherijn heb je helemaal niks. Zeker niet op zo'n klein bootje, hahaha
We hebben wel bedacht als het niet wil lukken naar Alderney te komen, dan gaan we de andere kant weer op dus terug eigenlijk, en is het weer goed voor Cherbourg en Alderney dan gaan we weer terug.
Dus we gaan heen en weer langs de Franse kust, hahaha.
Oh kijk nou daar heb je de Rooie Rakker weer, oh nu gaat ie weer de andere kant op.
Of we huren een auto, maar daar moet het ook redelijk weer voor zijn.
Nou ja ff afwachten, dan breekt het lijntje niet.
We zullen doorgaan!!!!!

De laptop hebben we.
In regenpak raceten we weer door de stad, hahaha.
Wel wat lastig alles is in het frans, zelfs een frans toetsenbord daar staan de letters anders dan bij een Nederlands toetsenbord.
Dus dat wordt allemaal nog een harde dobber, veel moet geïnstalleerd, maar het is toch kut weer, language. :-))))
Nou lieverds ben benieuwd of we nog interessante dingen gaan meemaken, zoals naar de eilanden varen en/of Bretagne.
Misschien gaan jullie heel lang niks van me horen, iig niet op deze site.
Ik zal af en toe een teken van leven geven.