Chambers of horror

4 augustus zijn we vertrokken uit St Malo. Op naar Jersey.
Prachtig mooie zeiltocht met knik in de schoot dit voor de zeilers onder onze vrienden dat zijn er maar zeer weinig, hahaha.
Lekker zonnetje, met een boog om les Minquiers, the Mingies zoals de Engelsen zeggen, een hoop rotsen die onder water lagen toen wij erlangs gingen.
Aan een ponton liggen wachten tot we de haven in konden.
De meeste mensen die we over Jersey gesproken hebben, vooral de Engelsen, hadden niet veel op met Jersey, en je snapt de autochtonen van respectievelijk Guernsey en Jersey vinden elkaar ook al niks. Haha
Net als de inwoners van respectievelijk Texel en Terschelling.
Ohoh wat zijn mensen toch klein, maar ook lachen, dit.
"Jahaaaa en de haven was ook verschrikkelijk het was net of je in een kuip lag met daarboven flats, en de bewoners keken op je neer, haha."
Nouuuu wij hebben dat niet zo kunnen ervaren.
Wel wat flats maar aan de andere kant van de haven lage gebouwen.
Wel verschrikkelijk drukke weg erlangs maar dat is ook zo op Guernsey, en tjeetje wat moet je opletten ivm het links rijden.
Op Jersey staat dan ook op de straat look to the right to the left.
Deze vakantie hebben we al vaker gemerkt dat mensen iets niks vonden, gelukkig luisterden we daar niet naar, en gingen toch.
En dan snapten we er echt niks van, wij vonden het wel mooi of leuk of beiden.
Dat vind ik ook raar hoor.
Dan zeg je we gaan daar en daar naartoe, en dan zegt een vent, ohhh dat vond ik niks aan, uhhhhh mogen we dat zelf ff ontdekken.
Ik vind het negatief, maar goed wat ik al zei we luisteren niet, doen het toch.
De Engelsen zeiden wel dat als je er nooit geweest was je er wel een keer geweest moest zijn.
Dat klinkt aardiger.
We zijn blij dat we er geweest zijn.
Ook een mooi eiland, veel vast niet gezien, omdat we verder moesten.
We zijn met de bus naar de vuurtoren Corbiere gereden, dat was echt de moeite waard.
Prachtig uitzicht en dan die rotsen, geweldig.
We konden tot aan de voet van de vuurtoren komen.
Het was laagwater.
Toen we er langs voeren met de boot op weg naar Guernsey was het hoogwater en de weg ernaartoe stond nu onder water.
Gaaf is dat toch.
Nog een biertje in een echte pub gedronken, helemaal leuk.
Wij kunnen nu zeggen dat we met onze eigen zeilboot naar 3 kanaaleilanden zijn gevaren, daar zijn we best trots op.
Jersey is heel sjiekdefiebel iedere rijke stinkerd stalt zijn geld daar, heel veel juweliers, (niks gekocht want ik hou niet van goud en van diamanten al helemaal niet.)
Luckey Paul. ;-)

Guernsey
Zaterdag 6 augustus naar Guernsey gevaren, weer zo'n prachtige zeiltocht en mooi weer. Niet te hoge deining wat wil je nog meer.
Niet in de haven gaan liggen, want de volgende dag wilden we naar Cherbourg en dan kan je niet op tijd de haven uit ivm drempel.
In een eetcafé (dix neuf) een heerlijke ribeye genomen.
In dit café hadden we in 2009 ook gegeten, de eerste keer dat we op Guernsey waren, de 1e keer met onze Rooie Rakker.
Paul wilde daar graag nog eens naartoe.
We konden het nog vinden ook! Het viel gelukkig niet tegen.
Weer een prachtige zonnige dag.
Ons geluk is gekeerd geloof ik, hadden we vroeger altijd regen( wat Renée de opmerking ontlokte dat we naar de Sahel moesten gaan die mensen hadden regen nodig) nu toch regelmatig prachtig weer naar onze maatstaven dan.
Wat Maria ook zei: ik vind het mooi weer, maar half Nederland zal het wel weer slecht vinden.
5 jaar geleden met onze sabbatical hadden we goed weer richting Zweden, degene die richting Bretagne wilden gaan kwamen er nooit, te slecht weer.
Nu andersom, we zijn blijkbaar weer de goede kant op gegaan, hiephoi!

Cherbourg chambers of horror
Zondag 7 augustus.
En dan de tocht naar Cherbourg, de horror.:-(
Vroeg op en om acht uur vertrokken.
We hadden niet veel elektriciteit meer dus eerst maar eens motorsailen.
Veel golven bij Guernsey daarna ging het prima.
Het ging ons letterlijk en figuurlijk voor de wind.:-)
Race of Alderney ging ook wel, totdat we daar uit kwamen en daar gingen waarschijnlijk 2 stroomgebieden tegen elkaar in.
Dat was vreselijk golven kwamen overal vandaan, horror!
Echt The chambers of horror, oftewel heksenketel, nu weten we wat de schrijver hiermee bedoelt.
Echt heel naar, we hadden wel enorm veel stroom mee.
We lagen ogenschijnlijk stil een paar keer, maar voeren toch over de grond 9 knopen niet normaal meer.
We werden ook weggezet omdat we dwars op de stroom voeren, vanwege dit feit was de hoogste snelheid 11 knopen, wat nog veel meer had kunnen zijn.:-)
Absurd is het. Bizar.
Niet leuk, het enige wat je kunt doen is uitzitten.
En af en toe zeggen: tjongejonge.:-) moet dat nou en hoe lang nog.-;(
Gelukkig ging het over toen we voorbij Cap de la Hague waren en in Normandië.
Toen voeren we prachtige halve wind met een redelijk glad zeetje naar Cherbourg, alwaar we 3 uur eerder aankwamen dan berekend, vanwege de stroom mee.
Daardoor ben je het ook wel weer snel vergeten die horror.
Het is echt een bizarre ervaring, een bijzonder fenomeen die stroom, het getij.
Je moet dus echt met stroom mee varen, anders ga je achteruit, hahaha.
We zagen overigens een boot in die horror 180 graden draaien.
Wat waren we blij dat we eruit waren.
Het was ook nog eens een saaie zeildag bewolkt en miezer.
s Middags klaarde het op en werd het zelfs warm.
Lekker zitten lezen, doodop van al die golven.
Je moet je ook steeds schrap zetten, en je wordt zo heen en weer geslingerd.
Echt een vermoeiende bezigheid zeilen, of meezeilen, Paul is de zeiler.
Na weer een paar dagen achterelkaar gezeild te hebben, maandag een rustdag, met wassen, boodschapjes doen en lezen. Heerlijk!

St Vaast
Dinsdag 9 augustus weer verder getrokken.
Een heel eind de zee op om zo aan de wind te kunnen varen en om bij Barfleur the chambers of horror te vermijden.
Nouuuu dat lukte niet weer een vreselijke zee en we kregen een enorme golf over geen zeilpak aan dus kletsnat.
Maar de heksenketel niet zo erg als bij Alderney.
En stukjes steeds, dan weer redelijk rustig en dan zag Paul het al van verre weer aankomen, weer bijna stil liggen maar toch vooruit gaan over de grond niet door het water.
Het ging beter met de motor erbij.
Het blijft bizar die natuurkrachten.
Toen we af konden vallen werd het rustiger en hebben we toch nog een stuk kunnen zeilen naar St Vaast la Houge.
Op de boot aardig fris de zeilen namen de zon weg.
In de haven uit de wind in de zon, heet!
Oh wat boffen we toch met het weer, echt geweldig.
Van mij mag het zo blijven.
We komen dichter en dichterbij huis. Raar idee. Sniksnik.
Een beetje melancholiek word je er wel van.
Maar goed we zijn er nog niet, nog ff genieten!!!!!!!

Grandcamp
Woensdag 10 augustus
Een prachtige zeiltocht voor de wind met zon naar Grandcamp.
Wel weer een aardige deining ook daaraan ontkom je niet.
We ontkomen er toch ook niet aan dezelfde havens als de heenweg aan te doen.
Dit alles de schuld van het getij.
Ga je een bepaalde tijd de ene haven uit, dan kan je een haven weer niet halen die ook alleen rond hoogwater aangedaan kan worden. Pfffff
Maar goed geen straf hoor, het zijn leuke havens.
We liggen 4 dik hier in Grandcamp, (de boten die naar het Engeland of Cherbourg willen zijn allemaal blijven liggen. Vanwege de wind uit -voor hun- de verkeerde richting. Wij hebben juist de goede wind voor onze terug reis.)
Gelukkig liggen we aan het eind, we zijn de 4e boot aan de steiger, dan gaan er tenminste geen bootmensen over onze boot naar de wal, maar wij wel over alle boten.
Een stuk rustiger.
Een heerlijk dagje geen heksenketel dit keer. ;-)
Wij hadden een heerlijke zeiltocht andere boten voeren op de motor om zo snel mogelijk voor de anderen in de haven te zijn, hopende op een box, pffff zonde en een box kregen ze ook niet, maar wel heel wat boten langszij. -:)
Rare snuiters.

Onze boot de Rooie Rakker.
We krijgen zoveel complimenten over onze boot, iedereen kent de Dufour Arpège.
Zeker de Fransen maar ook veel Nederlanders en Engelsen kennen hem.
Voor degene die niet weten wat voor een boot wij hebben....
Wij hebben een Dufour Arpège van 47 jaar oud, hij is dus van 1969.
Wij hebben hem nu 16 jaar, in 2000 gekocht in Blankenberge.
Het gold als een zeer snelle boot in die tijd. En is eigenlijk nog steeds heel snel, maar niet te vergelijken met die supersnelle boten natuurlijk van tegenwoordig.
Het was de eerste polyester boot. Maar toch niet echt plastic, zoals de wastobbes van nu, waar comfort alleen maar telt.
En we hebben ook bekijks omdat hij er zo mooi uitziet, we hebben hem helemaal opgeknapt en hebben ook veel laten doen.
Door de naam Rooie Rakker onthouden ze ons blijkbaar ook.
Want iedereen heeft ons altijd gezien, zelfs tegen mijn collega -die ook een zeiltocht maakte - zei men dat ze ons gezien hadden.
Rooie Rakker is voor de Fransen een onmogelijke naam.
De Engelsen spreken hem heel leuk uit. Als je vertelt dat het Red Raskell betekent dan vinden ze dat wel mooi, zelfs de meer rechtsen onder hen.
Voor mij is het gewoon Rooie Rakker zoals het bedoeld is, voor Paul betekent het ook Rooie vanwege de kleur en rakken zijn stukken die je zeilt.
Ach ja, ik verloochen mijn afkomst niet.
Hahahaha.
Hoewel ik niet meer zo links ben als vroeger, laten we zeggen wat meer genuanceerder.

We zijn trots op onze boot, ongelooflijk hoe hij toch steeds weer uit de golven komt.
Dat hij ons in de ruigste zeeën toch weer steeds naar de plaats van bestemming brengt.

Morgen donderdag 11 augustus vroeg op voor de sluis van half zeven om Deauville te halen.
Vroeger al eens geweest, maar deze vakantie nog niet en dan door naar Honfleur, ook zo'n speciaal haventje!
Kijken of het lukt.
Het wordt een lange dag zeilen, 45 mijl dus zo'n 9 uur zeilen, voor de wind, dat wel.
Met vast veel deining, en golven die onder de boot doorgaan en hem helemaal optillen.-;(
De volgende keer foto's.
Kus