Saint-Malo wie had dat ooit kunnen denken

Een tijd niks kunnen posten, dus het wordt een lang verhaal.

Treguier
Maandag 18 juli in Treguier gebleven.
Het was zooooo heet dan kan je echt niks.
De boulangerie was dicht dus waren we genoodzaakt een galette te eten:-) lekker in een tuin van een restaurant.
En daarna met zonnetentje over de kuip lekker zitten lezen, en vooral heel stil zitten en niks doen. Nou ja lezen dan dat gaat nog net. :-)
Nu kunnen we dat heel goed dus....
Paul heeft met de havenmeester kunnen regelen dat de fiets morgen wordt opgehaald door iemand van Intersport uit Paimpol.
Hij zet hem morgenochtend in het havenkantoor en zij zorgen voor de rest.
Geweldig dit ook weer.
Vrijdag halen we de fiets op in Paimpol waar we toch naartoe wilden.
Dinsdag 19 juli dan eindelijk weer verder getrokken.

Naar Perros Guirec via Ploumanac'h.

Onwijs hete dag.
We hebben wel kunnen zeilen dat was natuurlijk fijn.
We hadden een emmer water in de kuip gezet waar we steeds met onze voeten in gingen zitten en ons zelf met water besprenkelden om de warmte kwijt te raken.
Op een gegeven moment weinig wind en stroom tegen.
Helaas we redden het niet Ploumanac'h.
Ondanks dat we de motor erbij aan zetten.
We kwamen niet of nauwelijks tegen de stroom in.
Dan maar meteen naar Perros Guirec. Jammer we hadden zo graag tussen die rotsen doorgevaren en dan naar Perros.
Niks aan te doen.
Dan maar vanuit Perros met de bus naar Ploumanac'h.

We waren echt naar van de hitte.
Paul heeft in de haven de waterslang op me gezet dat was lekker.
Weer onder de zonnetent gezeten.
En niks meer gedaan.
Nu waren we ook niet echt vroeg in Perros.

Woensdag 20 juli gelukkig veel minder heet.
Eerst naar de markt gelopen.
Eindelijk weer eens een gezellige markt.
Een heerlijke maaltijd gekocht met worst spek groente je kreeg er een soort meel boter bouillon schijven bij. En nog wat gekookte artisjokken met sausjes.
s 'avonds opgegeten en dat was toch lekker. Zitten smullen.
Eerst de artisjokken in dipsausje. Mmmm
Toen de andere maaltijd.
Pfffff veel! Maar echt heerlijk die schijven maar niet opgegeten lekker maar veel te zwaar.
Bij dat gerecht kreeg je ook nog een klein bakje met gebakken uien ook verrukkelijk.
Maar ik was nog eigenlijk niet aan deze maaltijd toe, hahahaha, want....
Ploumanac'h

s Middags de bus gepakt in centrum Perros voor Ploumanac'h.
Er iets eerder naartoe gegaan en door het centrum gelopen.
Het was een klein busje en geen goede vering we werden toch heen en weer geslingerd niet normaal meer.
Paul werd zelfs misselijk.
Dan moet het echt erg zijn Paul is nooit misselijk.
En ik ben heel snel misselijk en nu weer niet, nou moe.
Enfin: Ploumanac'h. Heel toeristisch. Toch gezellig. Echt een badplaats met al die winkeltjes.
Wel een short kunnen kopen met dit weer hard nodig.
Aangezien wij niet vaak mooi weer hebben, had ik daar niet echt rekening mee gehouden.
Had er maar 1 bij me.
Een short is zo fijn omdat je met hitte nogal transpireert en het niet zo leuk is als die dikke dijbenen maar langs elkaar gaan, hahahaha.
Zo'n broekje tsjaaaa daar gebeurt dat niet bij.
Lange broek te warm, dus liever een short.
We kwamen voor de granieten rotsen, dus verder geen gewinkel.
Langs de prachtige rotsen van roze graniet gelopen je weet echt niet wat je ziet.
Veel rotsen hebben zelfs namen zoals de 3 geliefden. (Zie foto)
Eerst ff langs haventje gegaan waar we hadden willen liggen.
De tocht er naartoe is natuurlijk magnifique. Maar we hadden geen spijt het haventje was erg ongezellig.
Helemaal teruggelopen naar Perros Guirec. We kwamen op het strand uit.
Voor boodschappen moesten we weer helemaal naar boven.
Eerst maar eens thee op terras gedronken.
Boodschappen gedaan, veel flessen en een pak wijn van 5 liter.
We waren van plan de bus naar de haven te pakken.
Paul vond toch maar dat we moesten lopen.
Gelukkig hadden we de rugzakken bij ons.
Pfffff we liepen ook nog eens om.
Maar wel stoer.
Toch zo'n 7 km gelopen en laatste km met heel wat kilo's op de rug, ik ook!
En dan zit je niet eens in het leger, hahaha.

Goed dat we die maaltijd hadden van de markt (zie boven) hoefden we niet te koken.

Nog steeds Perros Guirec.

Donderdag 21 juli maar niet naar Paimpol gegaan, te weinig wind en uit de verkeerde hoek.
Lekker rustig dagje.
Wasserette koffie op terras.
Wat foto's gemaakt van laagwater hier ook weer zo bijzonder.
Waar wij hebben gevaren op weg naar Perros dus echt helemaal droog met eb.
Met laagwater ligt de haven dus heel hoog achter de drempel. (Zie foto)
Bizar!
Paul filters in motor vervangen.
Wat zitten lezen.
Dan vallen we altijd in slaap , hahaha.
En tegen het eind van de middag kwamen Ido en aanhang borrelen.
Eerst ff buiten gezeten maar het ging een beetje regenen dus verder binnen geborreld.
Onwijs gezellig, klikt zo goed.
Lotte de dochter kletst ook zo gezellig.
Ook over politiek.
Discriminatie daar houden ze niet van.
Lotte is opgegroeid met buitenlanders in haar klas, dan raak je niet bevooroordeeld.
Onbekend maakt onbemind.
Vervelend is op zo'n boot dat je niet ff kan piesen, de toiletten zijn hartstikke ver weg, en
als er "vreemde" mensen zijn ga je niet met een deurtje tussen kajuit en wc gedeelte plassen.
Paul en ik klapten zowat.
Hahahaha.

Verste punt.

Vrijdag 22 juli echt naar Paimpol.
Ploumanac'h was het verste punt wat we iig wilden halen.
Het is Perros Guirec geworden, en over de weg Ploumanac'h.
Voor de vakantie (manier van leven;-) ) hadden we het nog over l' Aber Wrac'h en Morbihan, was leuk geweest, maar nu toch blij dat we dat hele eind niet terug hoeven, dan ben je alleen maar aan het varen aan het haasten. Dat is nu net iets wat we niet willen, onthaasten dat willen we. Je moet ook altijd dagen verwaaid blijven liggen incalculeren, dat kost ook tijd.
Ergens naartoe varen en 1 of meer dagen in de haven te blijven.
Dat maakt het leuk. Je moet ook het land verkennen.
Op de fietsjes of lopend.
Morgen zijn we dan eigenlijk op de terugweg.
Met heel heel weinig haast, dat is zooooo fijn.
We proberen zo min mogelijk plaatsjes aan te doen van de heenweg.
Dat zal niet altijd lukken, maar dit is er één van.

Op de terugweg
Vrijdag 22 juli.
Naar Paimpol via Cap Frehat.
Eerst samen brood gehaald ook voor Ido. Laat Henriette de baguette in het water vallen. De fransen gelegen naast hun boot waren helemaal ontdaan hahaha. "Ohhhhh la baguette"
De sluis ging later open de fransen hè.
Weinig stroom mee en al gauw tegen, en wier in de schroef dat voer niet fijn.
Helaas konden we dus niet zeilen. Maar tjonge wat is het hier mooi. Bij Isle de Brehat voor anker gaan liggen. Langszij Anyway. Ido had een snorkel en een duikbril en haalde het wier
uit de respectievelijke schroeven.
Met de bijboot naar het eiland gegaan. De boot veel te ver op het droge gelegd bleek achteraf. Paul had zich vergist in het getij. Dus na het rondje over eiland en door de tuin van iemand moesten we een heel eind met de boot naar het water lopen hahahaha. Maar ff gewacht en schelpen gezocht. Altijd leuk.
Henriette en Lotte waren ook op het eiland, (zie foto van de twee dames die de rotsen afkomen) zij gingen naar hun bijboot en 2 mannen kwamen hen meteen te hulp natuurlijk. Wij konden het zelf doen. Ik had moeten doen alsof ik alleen was, hahaha. Accu eruit en motor die ging Paul later halen. Slim!!!! Dat was iig wat lichter. De fransen hebben wieltjes op de bijboot gemonteerd nu snappen we waarom.
Op de Rooie Rakker in de zon zitten lezen. Gegeten. En samen met de Anyway naar Paimpol gevaren. Weer motoren en weer wier in de schroef pffff.

Paimpol en druk.

Het was zo druk in de haven dat we er eigenlijk niet meer in konden.
Ido was er al kreeg ook ternauwernood een plek toegewezen, maar hij vertelde de havenmeester dat wij er ook nog aankwamen, en toen kreeg hij een plek in een box, en wij
later ook, maar langszij een boot aan het eind van de steiger. Lieve Ido!
Hij kwam meteen weer aangevaren in zijn bijboot en plukte het wier weer uit de schroef.
Echt een ontzettend aardige man.
Hij werkt bij de politie, maar je ziet die kunnen toch zeer leuk en aardig zijn, hahaha
Over vooroordelen gesproken.

Dat doet me aan een leuk verhaal denken, wat ik hem ook verteld heb.
-Een tijd geleden stond ik bij het zebrapad op de Benoordenhoutseweg om over te steken naar het Haagse Bos.
Dat lukte niet, het stoplicht deed het niet.
En helaas zijn Nederlanders horken en stoppen niet voor een zebrapad....
Oom agent zag dit en ging op de weg staan voor de aanstormende auto's en maande ze te stoppen. Voor oom agent deden ze dit subiet.
Hij mimede en wees met zijn hand naar het zebrapad heel boos en zeer verontwaardigd (ZE-BRA-PAD) zie je het voor je.
En als een klein schoolmeisje liep ik over.
Ik had de hele weg naar huis zo'n lol.
Dank je wel oom agent.-

Paimpol gezellige boulevard met leuke restaurantjes.
En boven het centrum. Mooi stadje.

Ook hier valt het -gelukkig buiten de haven- weer helemaal droog.
Waar we voeren op weg naar de haven met laag water kan je daar echt niet meer door.
(Zie foto)
Volgende dag konden we de boot in een box leggen, dat kwam -heel aardig- een Nederlander zeggen die we in Ouistreham waren tegengekomen.
Hij zou naar Morbihan gegaan zijn, zag er toch ook vanaf. Terwijl hij de tijd van de wereld heeft het is een pensionado.
Boodschappen gedaan en naar Intersport voor mijn fiets, de fietsenmaker was met lunchpauze grrrrr, noodgedwongen in de buurt bij een soort wegrestaurant, behhhh, maar geluncht. Anders moesten we weer terug naar de boot, niet handig.
Maarrrr mijn fiets stond er, met dank aan de havenmeester, en was keurig gerepareerd.
s' Middags door Paimpol gelopen. Zoals gezegd een mooi plaatsje.
Ido kwam voor onze wandeling ff thee drinken. En aangezien onze wegen gaan scheiden stelde ik een borrel voor als afscheid, dat vond hij een prima plan.
Geborreld bij de Napjes. Ook onverwacht gegeten aardig laat geworden mmmm, gezelligheid kent geen tijd.
(Ido drinkt pastis dat bracht me op een idee:
Ik ben zo gek op grieks gehakt maar had geen ouzo, maarrrrr pastis daar zit anijs in, en dat had ik nu net nodig voor de balletjes.)

St Quay Portrieux
25 juli
Van Paimpol naar Quay de Pontrieux gevaren.
Heerlijk zeiltochtje mooi weer.
Op ons gemakje ernaartoe gezeild.
We hebben geluk met onze plekjes bijna altijd krijgen we een box toegewezen.
Voordat we gingen wandelen zag ik een vogel onder de steiger schieten, hij kwam weer terug schrok wel van ons maar heb hem wel kunnen fotograferen, zo'n bijzonder beest, een steenloper. (zie foto)
Een wandeling langs de kust gemaakt.
Eerst een hoge trap op en dan over het kustpad.

En dan....... Het weerzien dinsdag 26 juli
St. Cast

Vroeg vertrokken rond half 8 mooie ochtend eerst gezeild later op de motor.
Mooie natuur langs Cap Frehel (waar Paul en Ernst later naartoe zijn gefietst) langs Fort Latte.
Rond 1 uur waren we er.
En niet lang daarna daar waren de lieverdjes brok in mijn keel.Mira stormde op me af.
Wat fijn om elkaar weer te zien.
Eerst aan boord wat bijgepraat.
Toen over kade langs rotsen en strand gelopen, geklauterd over de rotsen.
Mira zag schelpen, vandaar.
Ook gek op schelpen net als auntie, dat heb ik haar geleerd toen ze nog heel klein was.
Zo leuk dat ze nog steeds schelpen wil zoeken.
Het was laag water dus een mooie tijd om schelpen te zoeken, er waren er toch veel! Mira helemaal blij.

Vanaf hier was de rest van het verhaal er op een of andere duistere reden weer niet in komen te staan. Grrrrr

De jongetjes hadden het ook helemaal naar de zin, met de voetjes in het water, zand scheppen, wat is er leuker dan dat.
Op terras bij de haven wat gedronken ijs gegeten. Natasja kon maar niet uit over hoe lekker dat ijs wel niet was, hahaha, ze at het ook maar van Olivier op, blijkbaar vond hij het minder lekker die laat absoluut geen eten van zich afpakken, hij wil echt de hele dag eten.
Op een ander terras een leuke zanger.
(Dat deed me denken aan l' Aber Wrac'h de camping waar wij jaren geleden stonden met onze tent. Daar hadden ze altijd op het eind van het seizoen een muziekavond.
Echt gaaf, iedereen mocht meedoen.
Er was ook een beroepszanger Pyer dat was toch gaaf, en nog een stuk ook.
Ik had hem aan niecie willen koppelen, zij was alleen in die tijd, en wilde persé en fransoos aan de haak slaan. Alleen Bretagne een beetje ver voor een amour, hahaha)

Zij gingen met de auto naar hun huisje, wij volgden later op de fiets.
Tjonge dat viel weer niet mee een stijle helling niet normaal, hijgen als een karrenpaard.
Heerlijk gebarbecued. Lekker en gezellig gauw laat en maar snel op het stalen ros gesprongen, het werd al wat schemerig, geen licht op de fiets. ;-( weer eens vergeten, we hebben notabene lampjes aan boord liggen.)
( we hebben een keer door pech in Zeeland in het donker moeten fietsen, zonder licht, levensgevaarlijk, erg donker op die weggetjes.
Als er een auto aankwam snel de berm in. Één keer hoorde Paul de auto niet aankomen ging net weer de weg op met een enorme zwaai, gelukkig zag de auto hem, en ging om hem heen, anders was Paulus er niet meer geweest. ;-( Toch weer dat beschermengeltje op zijn
schouder gehad.:-))

Heen verschrikkelijk terug geweldig dat was alleen maar dalen, dat ging hard!
Net op tijd en voor donker weer aan boord.

We wilden uiterlijk donderdag weer verder gaan, het werd zaterdag.:-)
We mochten niet weg, en we wilden natuurlijk eigenlijk ook niet weg.
Elkaar zolang niet gezien, ff van genieten.
Paul en Ernst zijn een dagje gaan fietsen, naar Cap Frehel waar wij langs voeren.
Dat viel tegen, alleen maar stijgen nog erger dan de weg naar de camping.
En veel verder dan ze dachten. 52 km! Pffff
Ik ben met niecie en de kinderen een dagje naar Dinan gegaan.
Prachtige stad.
En nog een dagje met Miertje opgetrokken.
Op het strand gezeten, t/m bikini broekje in zee, brrr koud, natuurlijk schelpen gezocht en samen wat gewinkeld.
Paul lag lekker op het strand.
Wel leuk er stonden een heleboel netten over het hele strand i.v.m. volleybal wedstrijden, zeer internationaal.
Dus een gezellige drukte.
Aan het eind van de middag kwamen de anderen en zijn we naar de markt gelopen.
Weer een leuke markt, en terug wilde Karel persé mee naar de boot, en ze kregen hem niet meer mee, hahahaha.
Onverwacht met z'n allen blijven eten, gezellig in de kuip, ging helemaal goed.
Vrijdag 29 juli een beetje Mira's verjaardag gevierd en afscheid genomen.

Van St Cast naar Plouer sur Rance
Zaterdag 30 juli.
We wilden weer ff in een rustig haventje liggen dat werd Plouer vlakbij St Malo.
Lekker gezeild.
En natuurlijk weer langs prachtige rotsen, kusten.
Langs St Malo de sluis in.
Dat ging ff niet zo lekker.
Het licht stond op groen, dus wij voeren naar de sluis, gaat de sluiswachter vlak voor ons de brug al naar beneden doen, nou ja zeg.
En of we maar door wilden varen.
Daardoor kwamen we hard de sluis in gevaren, dat hoort niet natuurlijk.
Paul remde bijtijds af, maar werd door een ander weggezet, die ook hard in moest varen, deze man had notabene niks klaarliggen, zijn vrouw deed niks, echt idioot.
En wij waren het lul.
En kregen de schuld van de booteigenaar waar we tegenaan voeren, niet hard hoor, maar we schraapten langs zijn zijkant. Echt kut.
Gelukkig sprak hij engels en kon ik het uitleggen.
Hij had niks aan zijn boot, en wij geloof ik ook niet.
Nare dingen zijn dat.
Nou ja goed afgelopen.
Over een prachtige rivier de Rance naar Plouer sur Rance gevaren.
Idd een mooi rustig haventje.
Om in het stadje te komen moet je weer stijgen, hahaha.
Fietsen is hier niet je van het.
Naar een gezellig lokaal marktje gefietst met wat groente, en veel zakdoeken en theedoeken.
Vraag me niet waarom.
En een gekwek echt leuk.
Volgens onze gids is hier de film Chocolat opgenomen. :-)
Helaas is de boulangerie hier dicht waarschijnlijk failliet zoals zoveel van die kleine dorpswinkeltjes, doodzonde.
De schuld van die grote supermarkten, echt treurig.
De volgende dag ook hier een fietstocht gemaakt, veel te warm was het dan is dat toch wat te zwaar.
Slecht kaartje dus we reden vaak verkeerd, en dan weer een stijle helling op.
Zweette me rot, hahaha.
Maar dan is het weer goed zitten in de kuip met een boek en een drankje.
Zeer verdiend, toch. -:)

We liggen aan een rivier met een getijden centrale.
Als er weer stroom nodig is: rond hoog water laten ze het vol lopen en rond laagwater loopt het weer leeg.
Maximaal 1 meter, 1 meter 40 in 10 minuten!
Daar merk je verder niks van.

St Malo
Maandag 1 augustus.
Over de rivier naar St Malo. We konden pas om half zes vertrekken, dus overdag die fietstocht (zie boven.)
We kwamen precies op tijd aan voor de sluis.
Kwam ook door een rondvaartboot die langs ons stoof, we konden meteen mee.
Licht ging van groen op rood, huhhhhh maar toch weer op groen de sluiswachter legde uit dat het door de rondvaartboot kwam, te onrustig.
Prima!
En dan kom je dus met je bootje in St Malo aan.
Geweldig nooit gedacht dat we nog eens met onze boot voor de "oude" stad zouden liggen.
Eerst door een enorme sluis eigenlijk voor zeeschepen.
Geen bolders dus we konden onze boot niet vastleggen.snapten er niks van, dachten dat het niet goed was, Paul vroeg het nog via de marifoon, maar zij snapte Paul niet, hahaha.
En volgens Paul moest het toch echt goed zijn de haven lag erachter.
En ja hoor de sluis ging dicht.
Dan maar met 1 lijn aan een trappetje vastgemaakt.
Die zeeschepen zijn mega hoog, dus die kunnen de bolders op de wal nemen, maar wij niet, notabene er ligt een jachthaven achter, waarom dan geen bolders voor ons gemaakt, nou ja, normaal gesproken is er een aparte sluis voor jachten, hier niet.
Weer een ervaring rijker. Achteraf bleek dat de sluiswachter een lijn had moeten aangeven, deze dacht blijkbaar h een scheepje alleen, ze zoeken het maar uit. Pffff.
Hoop niet dat we terug met een zeeschip in de sluis liggen. ;-(
We kregen een mooie plek toegewezen aan de steiger en toch ook een box.
Geweldig.

Dinsdag 2 augustus alweer, verjaardag Miertje!
Gefeliciteerd!

Door St Malo geslenterd, prachtige stad, weliswaar niet echt oud, helaas door geallieerden 80 % platgebombardeerd omdat die moffen daar zaten.
Maar prachtig in oude stijl weer opgebouwd.
Daardoor toch een mooie stad.

Ik had 7 jaar geleden voor Paul een model van een Bretonse boot laten maken door een modelbouwer in St Malo.
We wilden hem bezoeken, adres gezocht ik had foto's o.a. van zijn winkel op mijn externe Harddisk staan, zo vonden we de naam en via internet het adres.
Dus wij naar hem toe, en in ons beste Frans hem uitgelegd dat we de kopers van die boot waren.
Nou hij snapte er niks van, en vroeg zelfs wat we nu eigenlijk van hem wilden, nou moe.
Dat was echt zo'n teleurstelling voor ons.
Zijn winkel zag er ook anders uit niet meer alleen modellen en een werkplaats, ook kitscherige beeldjes.
Het was echt heel vreemd,.
We waren met een vakantie in 2008 in zijn zaak geweest.
Paul vond die modellen zo gaaf, dat ik het plan opvatte om voor hem zo'n boot te laten maken.
Voor ons 25 jarig huwelijk. (2009)
Dus ik die man opgezocht op internet.
Hem een brief in mijn paasbeste frans geschreven.
Later gemaild met hem.
Hij stuurde me steeds foto's van de voortgang van de boot.
Toen de boot klaar was, kon hij deze niet verzenden. Toch ook niet erg slim, hij zei dat het wel kon toen ik hem bestelde.
Natasja ging in die tijd met Steff om, een man uit Lille, de modellen bouwer is met zijn vrouw naar Lille gereden, heeft de boot afgegeven, heeft daar nog gegeten zelfs.
En dan gaat er totaal geen lichtje branden als de kopers jaren later in je winkel staan.
Heel heel vreemd. Wat een fiasco, echt een desillusie zeg.
Maar goed Paul is iig nog steeds blij met zijn Bretonse modelboot de Mimosa.
Later hebben we er maar om gelachen.
We hebben de teleurstelling weggedronken in een leuk café. ;-)

Woensdag 3 augustus verwaaid.

We hebben heel lang mooi weer gehad iig naar onze maatstaven, :-)
Maar nu is het weer helaas wat omgeslagen, wat vooral vervelend is om verder terug te varen.
Dan komt dat verwaaid liggen weer om de hoek kijken.
We hadden vandaag naar Jersey willen varen maar met windkracht 5 en ook nog eens regen, daar hadden we geen zin in.
Dus Paul is maar aan het puzzelen hoe verder te gaan.
(Het is echt ongelooflijk lastig hier met dat getij en de weer voorspellingen die vaak niet kloppen. Het is een enorm gereken.)
Naar Jersey een andere dag of vanmiddag naar Granville, maar met de windverwachtingen is dat weer geen goed uitgangspunt om verder te gaan. Pffff lastig hoor.
Nou ja gelukkig nog tijd zat.
We gaan pas ergens naartoe als de wind wat gunstiger is.
Bij Jersey ook nog eens enorme deining van 2 meter, brrrr.
Morgen ook weer veel wind.
We zien het wel.
Nu nog maar weer ff de stad in.
Veel securité en militairen met geweer in de aanslag.
Moet ik me nu veiliger voelen of juist niet.
Klootzakken die extremisten, walgelijke onmensen.
Slecht tijdstip om de stad in te gaan.
Terug een enorme regenbui.
We gingen voor een stokbroodje.
We hadden de eerste bakker moeten nemen, maar ik kan soms ineens zo zuinig zijn, hahaha
Verkeerde zuinigheid.
Stokbroodje zo debiel duur we gaan naar een andere bakker, daar was het stokbroodje
de helft van de prijs maar leek niet knapperig.
Dan maar een galette met worst... Gadver was niet te eten. Weggegooid.
Toch maar bij de eerste dat stokbroodje gekocht. 7 euro armer, en dan toch het "dure" stokbrood. hahahaha is dat dom of is dat dom.
Overigens was het duurdere stokbrood ook taai, waarschijnlijk kwam het door het weer.
Met dit rare gedoe besluit ik mijn verhaal.

Voor alle vrienden die nog op vakantie gaan: een fijne vakantie.

Liefs