Alderney at last ankerboei Bretagne

Alderney at last van onze ankerboei geslagen en Bretagne.

Hallo lieve vrienden.
Er was ineens een mooi weergat en we konden van Cherbourg naar Alderney!
Maarrrr daar was ik niet gebleven.
Cherbourg dus...
Daar heel wat dagen moeten blijven i.v.m. het weer en laptop.
Wel wat dingen ondernomen.
We zijn bijvoorbeeld naar een fort gefietst en de heuvel opgelopen.
Natuurlijk ook weer bezet geweest door de moffen, die pikten echt alles in, vreselijk.
Interessante tentoonstelling.
Er zat een Duits meisje bij de ticket verkoop.
Wat kunnen zij eraan doen, toch mooi dat ze daar werkte.
Ook in de haven een Duits meisje, zo leren ze frans.
Grappige grietjes.
Paul blijft naar internet café gaan ivm downloaden van alles en nog wat voor nieuwe laptop. Wat een gedoe zeg.
Echt wennen dat microsoft frans. ;-(
Maar goed het lukt en we hebben een back up van de navigatie, erg belangrijk natuurlijk.
Tegenwoordig worden er bijna geen papieren kaarten meer gemaakt dus ben je afhankelijk van de digitale kaarten op je laptop.
In dit gebied is het natuurlijk ook niet zo makkelijk met die getijden.
En de rotsen niet te vergeten, en ondieptes daar wil je niet op varen.
We hebben leuke engelse buren, altijd in voor een babbeltje.
Zij varen hier al 35 jaar dus kennen dit gebied van haver tot gort.
Leuk om ideeën uit te wisselen.
Zij komen met goede suggesties.
En Paul is gelukkig iemand die daar naar vraagt en naar luistert.
Paul is een prima navigator hoor!
De buren komen ook nog eens uit de navy!
En waren voor de Brexit. -;(
De volgende dag naar Cité la mer gegaan, een onderzeeër van binnen bekeken, vreselijk ik kreeg het er Spaans benauwd, dit was een nucleaire onderzeeër en heel groot. Stephen onze buurman vertelde dat hij zes weken als vrijwilliger mee was gegaan met een veel kleinere onderzeeër op diesel. Op het laatst at je diesel zei hij.
Hij had spijt dat hij zich beschikbaar had gesteld.
Je moet er toch niet aan denken, opgesloten 6 weken, onder water, brrrrrr.
Ook in cité la mer het grootste aquarium van Europa.
Wat een prachtige vissen heb je toch.
En nog naar chateau chatelet gefietst daar gewandeld mooie tuinen, en we konden het chateau in, ook bijzonder.

In de haven werd op de doedelzak gespeeld, wij vinden dat grappig, maar Stephen vindt het vreselijk, hij zegt dan steeds ohhhh de " agony bag" hahaha.
Een concert vlakbij bijgewoond, heel gemoedelijk en gezellig, maar niet echt onze muziek.
En de Tour de France kwam door Cherbourg!

Dat was Cherbourg. Vieze stad, druk maar al met al best veel gedaan, mooie dingen kunnen bezoeken.
En leuke contacten.
De Stephens vonden het jammer dat we weggingen, altijd leuk om te horen. :-)

Dinsdag 5 juli zijn we dan eindelijk richting Alderney vertrokken.
Uitgezwaaid door Stephen and wife van de Walkabout (we weten niet eens haar naam, shame on us.)
2 bijzonder leuke aardige mensen.
De hele route kunnen zeilen.
Paul had het zo uitgerekend dat we niet teveel nare golven zouden hebben, en dat ging inderdaad prima.
Ik heb weer zeebenen, niet meer misselijk geweest, ondanks enorme deining, want dat is er altijd.
Heerlijk tochtje, en dan kom je in Alderney aan, geweldig toch.
Zo mooi! Die rotskust we zijn er zo gek op.
De haven is een kom waarin je kunt ankeren aan een boei.

In het begin leek het rustig, maar helaas later lag je toch te schommelen niet normaal meer.
Gelukkig on the nose.:-)
Door het stadje gelopen, best aardig.
En genoten van de kust.
Slapen ging goed ondanks het schommelen.
Zo moet het gevoeld hebben toen je als baby door je moeder gewiegd werd.
Want herinneren doe ik me dat niet, hahaha
De volgende dag een wandeling gemaakt over het coastel path.
Mooi weer en die natuur, overweldigend!
We kwamen langs de gannet rots.
De Jan van Genten kolonie.
Je weet niet wat je ziet. Duizenden Jan van Genten een hele witte rots, met al die vogels, en die herrie, echt ongelooflijk mooi.
Papegaaiduikers helaas niet gezien.

We moeten steeds met onze bijboot naar de kant en terug naar de boot.
Je kunt ook een watertaxi nemen, dan haalt een man je op in een rubberboot.
Daar wordt veelvuldig gebruik van gemaakt.
Toen Paul de boot opblies, kwam er een zo'n taxi langs.
" Are you having fun" :-) zei de ouderejongere met lang haar.
Wat de mannen jong en oud, hier trouwens vaak hebben.
Ben gek op mannen met lang haar, dat is iets van vroeger.

Wij hebben dus onze eigen bijboot, met een elektrisch motortje gaat uit de kunst en geluidloos! Niet heel erg hard gaat ie, maar wie heeft er haast, wij niet.
Paul zie laatst " het voelt niet als vakantie, maar een manier van leven"
En zo is het!
Op vakantie moet je van alles, omdat het meestal niet meer dan 3 weken is, wij hoeven niks. Wij hebben heel lux, zeeën van tijd.
Grappig dat zoveel gezegden en spreekwoorden uit de scheepvaart komen.
Wij zien wel waar het schip strandt. :-)

Over stranden gesproken.
Dat is ons dus 's nachts overkomen.
Dat was niet leuk. Op zijn zachts gezegd.
We lagen ongelooflijk te schommelen, omdat de de wind van de zijkant kwam, eigenlijk was er heel weinig wind. Waar die deining vandaan komt.... Don't ask me.
En dat is ons bijna fataal geworden.
We lagen aan een haak aan de boei.
Later hebben we bedacht dat het zo moet zijn gegaan:
Met wind staat de lijn strak, is er geen wind dan hangt de lijn.
Door een samenloop van omstandigheden is de haak uit de ring van de boei geslagen, en lagen wij ineens los.
De golven voelden wel ineens vreemd ik zat er wel over na te denken.
Er lag een enorm vrachtschip aan de kade, dat vond ik wel wat eng, dus 's nachts ben ik nog uit het voorluik gaan kijken, en zag hem toevallig net wegvaren.
Dat was een relief , notabene kan dat nooit ver voor het losslaan zijn geweest.

Paul ging toch eens buiten kijken omdat hij ineens een vreemd licht zag,
Marjolein riep hij, kom eens gauw.
En jezus we lagen ineens op lager wal, bijna tegen betonblokken aan van een soort pier.
Denk aan de blokken bij Scheveningen.
Door een enorm geluk en een beschermengel, was Paul net op tijd, en kon hij de motor aanzetten en wegvaren bij iets wat ons noodlot had kunnen worden.
In het pikkedonker terug naar onze boei kunnen varen, ik voorop met de haak in de hand, het is echt ongelooflijk alleen de preekstoel was beschadigd, verder niks.
Het was een nachtmerrie, maar wonder boven wonder is het goed afgelopen.
De haak hebben we natuurlijk alleen gebruikt om de boei op te pakken, we hebben de lijn van de boei nu gebruikt, en voor de zekerheid nog een extra lijn.
We waren zo geschrokken, we konden niet meteen weer naar bed, dus ff een bakkie troost in dit geval thee gemaakt.
Nog ff bij elkaar gelegen, want aan boord liggen we gescheiden. ;-(
En geprobeerd weer te slapen.
Dat lukte na een tijdje.
De volgende dag, woensdag 6 juli hadden we eigenlijk willen blijven, maar doordat we daar zo onrustig lagen, en de nachtmerrie, besloten we toch maar door te gaan naar Guernsey.
Een goede beslissing want het was prachtig weer helaas geen zeilwind, dus op de motor en alleen het laatste stukje bij Guernsey dan toch nog ff gezeild.
Door de stroming werd je weggezet dus zeilen ging sowieso niet voor de eilanden.
Door de Swinge gevaren dat ligt bij Alderney, meestal een zeer onrustig gebied met nare golven gevaren, nu geen centje last.
Paul had het weer goed uitgedokterd, wanneer we het beste konden vertrekken.
Zodat we het minst last zouden hebben van een heksenketel.
Langs nog een Jan van Genten kolonie maar nu gevaren, en niet gewandeld.
Wat is het hier toch mooi.
We kwamen wat vroeg aan op Guernsey, er ligt een drempel voor de haven, die je alleen met hoogwater kunt passeren, dus moesten buiten wachten.
Van de gele zone moesten we naar de rooie, leuk maar niet heus, want hier kregen we een kras op onze net geschilderde boot.
Op lager wal op Alderney helemaal niks, maar wachtend bij Guernsey een kras grrrrrr.

We waren er half 5, 7 uur mochten we naar binnen.
Geweldig!
7 jaar geleden hier ook geweest.
Prachtig en gezellig eiland.

Vandaag donderdag 7 juli eerst eens door St Pieter Port gelopen, een overheerlijke pie gegeten.
En 's middags de bus genomen, naar een beginpunt voor een wandeling langs het kust pad, prachtige wandeling met prachtig uitzicht, maar te heet.
Ik klaag niet, heerlijk dat het weer een tijdje zonnig is, maar voor zo'n wandeling is het dan te heet, geen wind en zon.
Dus iets eerder gestopt en de bus terug genomen.
In haven gekomen meteen naar de douches gelopen, dan voel je je weer als herboren.
Toch hadden we de wandeling niet willen missen.
S avonds heerlijk uit eten gegaan.

Volgens het weerbericht zou het vrijdag mooie wind zijn voor Lezardrieux.
Dus besloten we vrijdag 8 juli om toch maar verder te gaan.
Bij de eilanden een rif gezet aardig wat wind.
Na de eilanden was het normale wind.
Het was niet helemaal de wind die ze beloofd hadden, en de stroming was zo heftig aan de zijkant ( 4 knopen dat is veel als je bedenkt dat onze gemiddelde snelheid 5 knopen is) dat als Paul het niet gecorrigeerd had we voorbij de haven zouden zijn uitgekomen.
Voor mij een enorme teleurstelling want doordat Paul zo moest corrigeren was de beloofde halve wind zeilen er niet bij.
Ik heb zeker met die lange tochten iets leuks nodig, hahaha.
Daar fixeer ik me op.
En als het dan anders is...... Hoehhhhh dan krijgt Paul het op zijn boterham.
En je zei......
Maar goed als hij het uitgelegd heeft en Marjolein snapt het, dan is het niet anders.
Dan leg ik me erbij neer, zal wel moeten ook, het is zoals het is. :-)
Het waren aardige golven maar heeeeeel lang. Dat is iig beter dan hele korte golven, dan ben je alleen maar aan het klappen, daar word je echt gek van.
Het gaat uit de kunst met dit bootje maar comfortabel is het niet.
Zeker niet als je zoveel moet plassen zoals ik.
Paul heeft daar weer iets vernuftig op bedacht, een trechter met een slangetje waar ik in de kuip in kan plassen, slangetje in loosgat, plas gaat de zee in.
Want om met die golven naar binnen te gaan, pffffff
Het is altijd kut, vooral als je een zeilpak aan hebt.
Wat een gedoe allemaal, dit is vooral als je aan de wind moet varen, dat maakt het niet comfortabel.
Een paar uur is te doen maar bijna 9 uur is wel wat veel.
Rond half negen 's avonds waren we aan de monding van de rivier die naar Lezardieux leidt, de rivier de Trieux.
Dus eerst moesten we nog 8 mijl de rivier op.
Jezus wat is het hier mooi, niet normaal, ook weer anders vanaf het water, natuurlijk.
Bretagne kennen we alleen vanaf het land.
Heel ruig en ruw.
Je vaart echt tussen de rotsen door, gelukkig in een betonde geul.
Heel anders weer dan Zweden waar het veel minder ruig meer gepolijst daar ook heel heel veel rotsen net als hier.
Prachtig ook, geweldig, maar heel anders.
Wat is de natuur toch vaak overweldigend.
Waar je ook kijkt liggen bootjes op het droge, aan een boeitje.
Ook heel groen hier.

10 uur 's avonds in Lezardrieux!
Mooi uitzicht, lekker klein haventje.
We hadden op Guernsey pastries gekocht die hebben we gegeten.
We eten hier altijd mega laat.
Dit spande de kroon, hahaha
Misschien was de tocht wat lang, maar nu zijn we wel in Bretagne, wat we een week geleden niet hadden kunnen dromen.
Toch weer een mijlpaal, en daar zijn we dan wel erg trots op.
We did it!
Hier meerde George Brassens zijn boot af les Copains d'Abord.
Zaterdag 9 juli een rustig dagje, ff de heuvel op naar het dorpje.
Zeer bijzondere kerk echt Bretons.
Gewassen, 2 machines van 8 kilo.
Dat was nodig.
Ook maar eens de muizenholletjes gewassen. ;-( -:) de slaapzakken, hahaha.
Hiervoor jeu de boules gekocht.
Het zijn veren slaapzakken, dus die moeten luchtig geslagen worden en dat doen die ballen in de droger.
Dat werkt goed!
Helaas had Paul de zeep in het verkeerde bakje gedaan, dat merkte hij toen hij alles had opgevouwen, pffffff een was zonder zeep, dat is niks, dus alles weer in de machines gestopt en alles opnieuw gewassen, ach zo ben je van de straat. :-)

Van de nood een deugd gemaakt, stoeltje buiten gezet wat geïnternet, want wifi hier goed en niet in de haven waar wij liggen.
En weer wat verder met mijn verhaal gegaan.
Ik schrijf niet elke dag, vandaar dat het dan weer in de tegenwoordige tijd is dan weer in de verleden tijd.
En nog een betere deugd: lekker op het terras in de zon met uitzicht op de rivier een heerlijk biertje gedronken.
Je kon er ook nog eten, en goed blijkbaar want het zat zowat vol.
Wat is dat toch een goeie van die Fransen, salade als voorgerecht.
Ik weet nog dat we vroeger met mijn ouders daar niets van snapten.
Je kreeg altijd eerst de salade, maar wij wilden salade bij het eten als groente, hahahaha.
En de Fransen maar wachten met het hoofdgerecht, op een gegeven moment haalden ze het dan maar weg.
Hoewel ik geloof dat mama daar een stokje voor stak, is het niet, Renée.
'S lands wijs ' s lands eer.
Een merlot erbij en genieten.
Nu dacht ik een tijdje dat ik alleen tegen wijn kon van 14 %, nouuuuu dat is dus niet helemaal waar.
Heel vreemd maar zeker hier, zit er toch sulfiet in.
Ik dacht dat sulfiet slecht voor je hoofd was, nu heb ik gelezen dat tannine slecht voor je hoofd is, en dat zit niet in merlot of iig heel weinig.
En idd kan ik daar heel wat glazen van drinken zonder hoofdpijn te krijgen.
Niet dat dat een verdienste is hoor, maar een rood wijntje is wel heel lekker.
En zeker als je gezellig uit eten bent.
Dit schrijf ik ook voor mijn vriendinnen/collega's die ook last van hoofdpijn hebben.
Dus meiden (mannen in mijn omgeving hebben nergens last van) probeer het eens net merlot, ook nog eens een heerlijke wijn.:-)
En daarmee sluit ik mijn verhaal maar eens mee af.
We gaan nu langs de kust van Bretagne varen. Eerst nog een stukje terug dan weer richting St Malo.
En we hopen het zo uit te kienen dat we op tijd in St Cast zijn waar we de niecies heel graag willen ontmoeten. Notabene is daar een haven, mooier kan het niet.
Ohhh om die jochies en Mira weer te zien, en natuurlijk ook niecie en Ernst :-) kan bijna niet wachten.
Ralph jij zou toch ook nog naar Frankrijk gaan.....
Nog meer mensen die we kunnen ontmoeten? :-)
Straks iets verder de rivier op naar Pontrieux.

Bedankt voor alle reacties, altijd erg leuk om reacties te krijgen.
Dus als je een reactie geeft geen smileys gebruiken!
Dan laat de site stukken tekst weg, dat is jammer.
Dikke kus